Στην συνεδρίαση των Διευθυντών Γυμνασίων της Δευτέρας 15-10-2024, που έγινε στο Μεσολόγγι ( στη ΔΔΕ Αιτωλοακαρνανίας), εξετάστηκε η νέα κατάσταση που δημιουργείται στην πόλη λόγω της μείωσης του μαθητικού δυναμικού.
Όλα τα Γυμνάσια της πόλης του Αγρινίου θα λειτουργήσουν το σχολικό έτος 2025-2026 με τρία Τμήματα στην Α΄τάξη αφού οι μαθητές που θα αποφοιτήσουν από τα δημοτικά σχολεία της πόλης το 2025 είναι μόνον 535! Αυτός ο αριθμός θα πρέπει να μοιραστεί στα επτά γυμνάσια της πόλης , αλλά και στο Μουσικό Γυμνάσιο που έχει την δυνατότητα να συλλέξει μαθητές από ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία, με συνέπεια καθένα από τα επτά Γυμνάσια της πόλης να δεχτεί περίπου 70 μαθητές, ένα πολύ μικρό αριθμό.
Η νέα πραγματικότητα θ’ ακολουθήσει την φετινή συρρίκνωση Τμημάτων στα Γυμνάσια και στα Λύκεια της πόλης, η οποία δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις για την απώλεια οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών ενώ έθεσε πανελλαδικά το ζήτημα της μείωσης των αριθμού των μαθητών ανά Τμήμα (τουλάχιστον στους 25 ) προκειμένου να ομαλοποιηθούν οι απώλειες, να βελτιωθούν οι συνθήκες διδασκαλίας και να επιτευχθεί ποιοτικότερη διαχείριση του μαθητικού δυναμικού στα σχολεία της δευτεροβάθμιας, τα οποία, ταυτόχρονα είναι εξαρτημένα από τους Δήμους σχετικά με τις υποδομές και το λειτουργικό κόστος π.χ. Θέρμανση, Ηλεκτρικό Ρεύμα και Τηλέφωνα.
Το λειτουργικό κόστος των σχολικών μονάδων και η διαχείρισή του εξελίσσεται σε πρόβλημα, αφού υπάρχουν σημαντικές φθορές τις οποίες αντιμετωπίζουν οι μονάδες μόνες τους, με χρήματα της επιχορήγησης από τους Δήμους, ενώ παράλληλα από τα ίδια ποσά θα πρέπει να συντηρούν τον ακριβό εξοπλισμό τους (Εργαστηριακό ) με χρήματα που δύσκολα αναπληρώνονται, εάν καλύπτονται έγκαιρα οι προμηθευτές των υλικών και οι τεχνίτες, αφού ταυτόχρονα, από τα ίδια χρήματα, χρειάζεται να προμηθεύονται πετρέλαιο και γραφική ύλη, διαδικασίες που δημιουργούν άγχος στους διευθυντές.
Στην περιοχή του Δήμου Αγρινίου τα περισσότερα σχολεία στεγάζονται σε κτήρια που χτίστηκαν πριν 30-40 χρόνια, συνεπώς κάθε σχολική χρονιά απαιτεί σοβαρή μελέτη και οικονομικό σχεδιασμό, όχι μόνο από το Δήμο αλλά και από τους Διευθυντές των Σχολείων.
Προκειμένου να καλυφθούν οι αυξανόμενες απαιτήσεις των σχολικών μονάδων, οι οποίες παρουσιάζουν γεωγραφική κατανομή σε μεγάλη απόσταση (από την Μακρυνεία, το Παναιτώλιο και την Παραβόλα μέχρι τα Καλύβια και τη Λεπενού) χρειάζεται στους δήμους να υπάρχουν χρήματα αλλά και δραστήριες, στελεχωμένες, υπηρεσίες.
Συνεπώς αν θέλουμε να εστιάσουμε στο κτηριακό ζήτημα θα πρέπει να πούμε ότι τα παλιά κτήρια εμφανίζουν συνεχόμενα προβλήματα αφού δεν χρειάζονται μόνο βάψιμο (εσωτερικά ή εξωτερικά), όταν κάθε χρόνο παρουσιάζουν συνεχόμενες φθορές. Η παλαιότητα στον εξοπλισμό των κτηρίων, τα φωτοτυπικά μηχανήματα, οι ηλεκτρολογικές τους εγκαταστάσεις ( οι ηλεκτρικοί πίνακες, οι λαμπτήρες, οι καλωδιώσεις, οι πρίζες), τα υδραυλικά, οι τουαλέτες, οι νιπτήρες,οι βρύσες, αλλά και οι καυστήρες και οι σωληνώσεις τους, οι πόρτες των αιθουσών, τα παράθυρα, οι κουρτίνες, οι κλειδαριές, τα πόμολα, οι μεντεσέδες, αλλά και τα θρανία και οι καρέκλες, οι ντουλάπες, υλικά που τα παρέχει ο πρώην ΟΣΚ («Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.») αλλά και τα υλικά στα εργαστήρια των Φυσικών Επιστημών χρειάζονται αποκατάσταση, αλλαγή, ανανέωση, χρήματα ….
Επίσης τα περισσότερα προαύλια παρότι βελτιωμένα, με αθλητικές υποδομές (μπασκέτες) χρειάζονται παρεμβάσεις που συχνά τις κάνουν οι ίδιοι οι διευθυντές από τα χρήματα των επιχορηγήσεων (με ακριβά υλικά αντικατάστασης), παρότι τα σχολεία χρειάζονται κι άλλες υποδομές, στέγαστρα, παγκάκια, βοηθητικούς χώρους. Βέβαια το κτηριακό, παρότι δεν είναι το μοναδικό ζήτημα εξελίσσεται σε σημαντικό ζήτημα για τον Δήμο Αγρινίου, αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 3ο Γυμνάσιο μαζί με το Εσπερινό Γυμνάσιο στεγάζονται σε ιδιωτικό κτήριο και θα πρέπει να αποκτήσουν κτήριο, όπως και το 6ο ΓΕΛ ….
Τέλος, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πολλοί από τους μαθητές των σχολείων του Δήμου Αγρινίου μεταφέρονται είτε στα μακρινά Γυμνάσια και Λύκεια είτε στα σχολεία εντός της πόλης, με δαπάνη που επιβαρύνει την Περιφέρεια, διευκολύνει όμως τις οικογένειες οι οποίες ζουν ακόμη στα χωριά και στους μικρούς οικισμούς ( προκειμένου να παραμείνουν στις εστίες τους), διευκολύνει όμως και τους μαθητές που μετακινούνται εντός της πόλης, στα Λύκεια (σήμερα αυτοί οι αριθμοί δεν είναι μεγάλοι όπως άλλοτε).
Συνεπώς η κατάσταση στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν αφορά μόνο το Υπουργείο Παιδείας ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση (λόγω της χρηματοδότησης των Σχολικών Μονάδων), μας αφορά όλους, ως πολίτες, γιατί τα σχολεία αποτελούν πνευματικούς φάρους της τοπικής μας κοινωνίας, προετοιμάζοντας τη νέα γενιά της πόλης.
Γράφει ο Αδάμης Ευθύμιος, Δ/ντής 5ου Γυμνασίου